|
FARKLI BİR 14 MART (tıp bayramı)YAZISI
Günümüzde insanlar; insana hizmet ve emekle kazanılmış değerler yerine; güç ve paranın eğemen olduğu, insanları erdemli olmaktan uzaklaştıran çalışmaları daha çok önemsiyor ve destekliyor.Oysa;temel insani değer yargıları ve dini öğretiler bunun tersini vazetmektedir.Hepimizin bildiği üzere ne olmak istedikleri çocuklara sorulduğunda;önce öğretmen sonra da doktor olmak istediklerini söylerler.Bu iki önemli meslek;çocukların çıkara yer olmayan dünyasında önemli olduğu için tercih edilir belki de?
İlk çağlardan beri hekimler;insan vücudunun mükemmelliği karşısında tefekkür ederek insana saygıyla ve kardeşlik duygusuyla yaklaşarak mesleklerini icra etmeye çalışırlar.Hekimler bu nedenlerle insana en yakın konumda olarak işlerini yapar ve belki de insanın sırdaşı mesabesinde bir yerde bulunurlar.Bu hususiyet ise hekimliği itibarlı bir meslek haline getirir.Hekimler de işin bu ciddiyeti karşısında her zaman insana; bilimle zenginleştirilmiş ve sanat yönü ağırlıklı bir yaklaşımla ulaşmaya çalışırlar.Bu denli mesleki önemi ve incelikleri olan bir işi yapmanın (yaşamayanın asla bilemeyeceği) bi-dolu zorlukları vardır.Bu meşakkatler hekimlik mesleğini; meslek olmanın ötesinde bir hayat tarzı haline getirmiştir.Bu nedenle diğer meslekler için bir ''Meslek Ahlakı''ndan söz edilirken;
hekimlik için,''hekimlik etiği''nden bahsedilir.Meslek ahlakı;işin hem görev kabul edilmesi, hem de ahlaklı yapılmasını ifade ederken ''Tıp etiği''nde,bir de işin severek yapılması anlamı vardır.Bu nedenle hekimlik mesleğinin severek yapılıyor olması başarı şansını arttıracaktır.Hekimlik mesleğinin kendi özel hususiyetinden kaynaklanan zorlukları yanında ülkemiz gibi; ekonomik,sosyo-kültürel ve eğitim sorunları sarmalında ve çıkmazında olan bir ülkede hekimlerin sorumlulukları ve zorlukları çok daha fazla olmaktadır.Böyle olunca hekimlerin işin icrasında karşılaştıkları zorlukları hem daha çok olmakta,hem de çok değişik boyutlar göstermektedir.Bu da işin karmaşıklığını ve icrasındaki zorlukları daha da arttırmıştır.Çünkü;eğitim ve ekonomik yetersizliğin sebep olduğu davranış ve beslenme bozukluklarına rağmen;kapitalist liberal sistemin zorladığı ve özendirdiği hayatı yaşamaya çalışan insanların sebep olduğu sağlık sorunları ve çevre tahribatı, hekimlerin işlerini çok daha zorlaştır-
maktadır.Kötü ve yanlış beslendiği için kişinin kendisinin sebep olduğu bazı hastalıkların yanlış beslenme,fazla kilo ve yanlış yaşam alışkanlıklarından kaynaklandığının hastaya anlatılmasında güçlükler yaşanmaktadır.Dengesiz ve yanlış beslenmenin sebep olduğu fazla kilo ile;şeker hastalığı,bazı kalp damar hastalıklarının ilişkisi yeterince anlatılamamaktadır.Çoğu obez hastanın bu durumunu normal kabul ettiği;''Ben fiziki yapımla barışığım'' diyerek geçiştirmeye çalıştığı bir toplumda; metabolik hastalıkların tedavisinde hekimin ciddi zorluklar yaşaması kaçınılmazdır.Hal böyle olunca hekimin tedavi edici görevinin yanında eğiticilik ve örnek olma özelliği belki de daha ön plana çıkmaktadır.
Ülkemiz açısından sağlıkla ilgili bu gerçeklere rağmen;hekimlerin yaşadığı bir diğer zorluk ise hemen hiç bir dünya ülkesinde yaşanmadığı kadar; 80 milyon insanımızın siyaset yoğunluklu bir gündemle yaşamasından kaynaklanmaktadır.Bu nedenle;başta sağlık olmak üzere hemen her konunun tartışılması süratle siyaset zeminine çekilmekte,konun özü ,felsefesi kaybedilmektedir.Böyle olunca da ne seviyeli bir tartışma zemini yaratılabilmekte ne de ifade edilen güzel fikir ve öneriler gerekli etkiyi yapmadığı gibi ,yeterli muhatap ve makamlara ulaşamamaktadır.Siyasi gömlekle donanmış vatandaş ve yönetim erki karşısında sağlık hizmeti sunanların sesi kısık kalmakta,dile getirdikleri her öneri ve şikayet yeterince ses getirmemekte ve muhatap bulamamaktadır.
Meseleye bu açılardan bakıldığında;ülkemizde tıp mesleğini icra eden insanların ve bu hizmeti sunmakla görevli (Başta Tıp Fakülteleri ve üniversiteler olmak üzere) kurumların bir misyon değişikliği ve sorumluluk çoğalması yaşadıklarını (daha doğrusu misyon değişikliği ve çoğalması yaşamalarının gerekli olduğunu) ifade etmek ve bilmek gereklidir.
Son yıllarda sağlık alanında yaşanan olumlu değişimlere rağmen ülkemizin halen ciddi sağlık sorunları vardır ve devam etmektedir.2002 yılında hekime yıllık müracaat sayısı fert başına 2.2'ken, şimdilerde bu oran 8.2 ye yükselmiştir.Buna bağlı olarak hekime ulaşma kolaylığı açısından insanların memnuniyet oranı %40 dan %76 ya çıkmıştır.Lakin yıllarını bu işe vermiş bir hekim olarak gözlediğim
gerçek;ciddi sağlık sorunlarında tanı ve tedaviye ulaşmada halen (insanların) çok ciddi sıkıntılar yaşamakta olduklarıdır.
Sağlık hizmetine ulaşmanın kolay ve ucuz olmasının sağlanmasının çok önemli olduğunu bilmekteyim.Geçen haftaki yazılarımda da bunun daha iyi nasıl yapılacağına dair önerilerimi ifade etmiştim.Bunun kadar önemli bir diğer konun ise sunulan hizmet kalitesinin göz ardı edilme
memesidir.Tıp Fakültesi,hastane ve doktor sayısı arttırıldığı zaman her şeyin hallolacağı gafletine düşülmemelidir.Bu parametrelerde 15 yıl öncesinden iyi olduğumuz muhakkak olmasına rağmen icra edilen hekimlik kalitesinde ve ciddi sağlık sorunları konularında hekime ve kuruma ulaşma ve bunu sürdürme noktasında ciddi sıkıntıların devam ettiğinin bilinmesi gereklidir.Sağlık çalışanlarının sayısını artırma hedefli çabaların beraberinde ciddi bir kalite yozlaşması getirdiği ve işini iyi yapan daha vasıflı sağlık çalışanı sayısının aynı oranda arttırılamadığı bilinmelidir.Bu durum,yani sağlık hizmetinde kalite kaybı,ülkemizin çok ciddi bir sağlık sorunudur.Bir acil servise taş düşürme tablosuyla müracaat eden hastaya;guatr testlerinin yaptırılması,bu işin iyi ve ekonomik yapıldığı manasına gelmez.
Sağlık çalışanları(Bana göre) ülke hizmetinde görev yapan diğer kamu çalışanları içersinde en yoğun,en stresli görevi icra ederken sahip oldukları özlük hakları açısından maalesef acınacak durumdadırlar.Sadece güvenlik görevlilerinin muhatap olduğu mecburi hizmet görevi başta hekimler olmak üzere sağlık çalışanlarına uygulanmaktadır.Taşıdıkları aşırı yüke rağmen sağlık çalışanları;sahip oldukları özlük hakları diğer bir çok kamu görevlisinin çok gerisindedir.Zor çalışma koşulları,ağır mesai ve nöbet hizmeti hiç bir şekilde maddi karşılığını bulamamaktadır.30 yıl devlet hizmeti yapan bir emekli uzman hekime 2500Tl emekli maaşı layık görülmektedir.
Kısaca anlatmaya çalıştığım ve değinemediğim daha bir çok sağlık sorununa rağmen;bu ülkede ''TIP BAYRAMI'' CÜMLESİNİN ÇOK DA YERİNE OTURAMADIĞINI İFADE ETMEK İSTERİM.Belki ''Tıp ve sağlık haftası'' gibi;bir hafta boyunca sağlık sorunlarının bütün boyutları ile daha yoğunluklu konuşulduğu bir hafta ihdas edilebilir.
Sağlıklı insanların yaşadığı bir ülke ve temiz çevreye ulaşmak; ümidiniz ve çabanız olsun...
|
Günün Haberleri