|
Zordur kaybetmek!
Özlemle, sevgiyle, sabırla ve hep daha büyük bir sabırla bekleyiş... Ellerin gökyüzüne açılırkenki çaresizliği ve aynı zamandaki şükrü ile ağlayan, yakaran gözlerin mahmurluğuna rağmen vuslata eremeyen duyguların sessiz iniltileri bir sızı ile yayılır gönlün derinliklerine...
Beklenenden çok uzak, ihtimali dahi düşünülmeyecek neticelerin şaşkınlığı belimizi bükerken yine dimdik durmamızı salıklayan üzgün ve yorgun yüreklerimizdir her dem...
Kaybetmek zordur be dostum!
Hele kaybın koca bir çınar ya da bir gülfidanıysa...
Sonsuza değin ellerin titrer, kalbin seni dinlemez hızlanır, azad edilmeyi bekleyen bir kaç damla her daim parlar durur gözünde. Sen, ondan bile vazgeçemezsin artık; bir damla, bir nefes sayılır sana, nefesini tutup bırakmak istemezsin. Nefesin arkadaş olur sana, nefesin ısıtır seni, bir sen nefesini duyarsın; bir de nefesin seni...
Başka sesin sözleri dokunur yüreğine yabancılarsın...
Kendine yabancılaşmaya başlarsın ama onun düşüncesinden de zerre ayrı kalamazsın.
Her şeyi aklında kalsın istersin tertemiz, dupduru ve maviye çalan yeşilin huzurunda; aynı ilk günkü gibi ya da aklında kalmasını istediğin en son güzel haliyle resmi çizilsin istersin gecelerine gözlerin kapanır kapanmaz.
Ne yaparsan yap nafile o, toprakla buluşunca ate; cemre gibi düşer yüreğine. Kavrulur, dağlanır, sıkılır, bunalır ve boğulur can evin.
Koca bir hayat silinir sadece o an yaşanır saatlerce. Bir yok oluşun ardından uzun bir varoluş... Yüreğin dinlemez, konuşmaz hiçbir avuntu ona söz geçiremez. Bir hayat kalır artık ritüellere uygun bir şekilde akıp giden ve bir de nefes vardır sadece istemsizce solunup yaşanıyor denilen.
Zordur kaybetmek çınarları ya da gülfidanlarını... Çadırın orta direğidir, ocağın da orta taşıdır onlar. Biri olamaya görsün bak bakalım çadır kalır mı başında ya da ocağın tüter mi artık bir daha.
Ama bırakmışsa adını tertemiz bir nam ile arkasında, çadırı da yıkılmaz ocağı daha bir harlı yanar. Saygıyla hatırlanır, sevgiyle anılıp şerefiyle uğurlanır. Bize ebedi kalacak olan da bundan başkası değildir zaten
Sevdiklerimize hayatta iken bütün görev ve sorumluluklarımızı yerine getirerek vicdan yastığına başımızı usulca ve huzurla koyabileceğimiz bir yaşam dileğiyle
Sevgi ve huzurla kalın...
|